Historia Pałac w Bełczu Wielkim został zbudowany około 1910 r. na miejscu starszego klasycystycznego założenia, prawdopodobnie dla Ludwika Durra, będącego właścicielem majątku od 1898 r. Kolejni właściciele majątku to rodzina Gilka-Botzow, a ostatnimi właścicielami przed II wojną światową była rodzina Moeller. W czasach II wojny światowej należał już do państwa niemieckiego, prawdopodobnie było to związane z wysokimi kosztami utrzymania i zadłużeniem właścicieli. W tym czasie dobra zostały rozparcelowane przez Śląskie Towarzystwo Krajowe. Po drugiej wojnie światowej obiekt służył oświacie. Na początku mieściła się tu szkoła rolnicza. W latach 70-tych ubiegłego wieku założono tutaj zakład wychowawczy, a następnie ośrodek szkolno-wychowawczy dla dzieci upośledzonych umysłowo. Potem po raz kolejny zmieniono formę jego działalności tym razem na ośrodek wychowawczy dla dzieci z zaburzonym zachowaniem, który funkcjonował w pałacu do 1997 r. Dnia 15 maja 2016 roku spłonął, prawdopodobnie wskutek podpalenia, dach pałacu.
Opis Pałac barokowy, piętrowy, założony na planie prostokąta, nakryty dachem mansardowym z lukarnami i oknami powiekowymi. Na środku dachu wzniesiono niewielką wieżyczkę nakrytą barokowym, miedzianym hełmem. W części frontowej znajduje się ryzalit poprzedzony potężnym balkonem wspartym na czterech kolumnach doryckich. Do wejścia prowadzi reprezentacyjny podjazd. W elewacji ogrodowej na poziomie parteru znajduje się taras ze schodami do parku, nakryty daszkiem wspartym na ośmiu kolumnach doryckich.
Park Do pałacu przylega zaniedbany park ze stawem.
Comments