Ośrodek Badawczo-Konferencyjny Instytutu Matematycznego PAN w Będlewie położony jest 30 kilometrów na południowy zachód od centrum Poznania (2 km od trasy Poznań-Wrocław). Ośrodek graniczy z Wielkopolskim Parkiem Narodowym. Jego dużym atutem jest niewątpliwie urokliwe położenie w sąsiedztwie pięknych jezior i lasów.
Główną atrakcją ośrodka jest pałac zbudowany w stylu neogotyku angielskiego z 1866 roku (architekt jest nieznany). Jego odnowione w latach osiemdziesiątych wnętrza wypełnione są niepowtarzalną atmosferą. Oficyny dworskie, a także nowocześnie wyposażony budynek hotelowy pełnią funkcje noclegowe oraz konferencyjne.
Historia
Pierwsze wzmianki o wsi Będlewo pochodzą z końca XII wieku – właścicielem był ród rycerski, Łodziów, których potomkowie nosili nazwisko Będlewscy. W następnych wiekach Będlewo przechodziło w ręce różnych wielmożów, a w XVII w. właścicielami Będlewa zostają Potoccy tzw. Wielkopolska gałąź Potockich. W 1851 r. Józefa z Wyszńskich Potocka ufundowała kaplicę przy Kościele Parafialnym w Łodzi. Znamienitym właścicielem Będlewa był Bolesław Potocki (1861 – 1898) 37 lat, który powiększył majątek składający się wtedy z: Będlewa, Wronczyna, Dymaczewa, Zamysłowa, Srocka, Wojnowic, Dakowych Mokrych – w sumie 4.728 ha. Potocki był założycielem Banku KLIWECKI, POTOCKI I SKA, członkiem KOMITETU TEATRALNEGO -ofiarował Spółce akcyjnej TEATR POLSKI, ogród i plac pod budowę teatru. Za jego życia około 1866 r. przebudowano pałac w Będlewie. Pierwsze zabudowania to dwór kryty strzechą, który stał bliżej bramy.
Wchodząc do Pałacu znajdujemy się w pięknym holu, w którym oryginalna jest posadzka, drewniana balustrada z herbem Potockich oraz sufit następnie po lewej stronie mamy salę największą w Pałacu tzw. Rycerską. Na ścianach widać częściowo zachowaną szarą polichromię z herbami Potockich i literką P – herb Pilawa. Kiedyś pod drewnianym sufitem widniały portrety królów Polski. Po lewej stronie znajduje się sala, która była biblioteką a w niej znajduje się piękny drewniany kominek, odtworzone tapety z materiału, boazerie oraz na stiuki na suficie. Po stronie prawej sala w stylu rokoko na ścianach są odtworzone tapety z materiału oraz na suficie stiuki. Wchodzimy do saloniku okrągłego (niebieskiego – zwanego niesłusznie kaplicą), w którym odtworzone bordowe nisze w których prawdopodobnie stały kopie posągów antycznych. Zachowane zostały kominki z białego marmuru.
Idąc dalej prosto przechodzimy do kwadratowego saloniku oraz pokoi sypialnych – pokoje spełniały rolę buduaru pani domu.
Na lewo znajduje się pokój sypialny właścicieli podzielony złotymi kolumnami na dwie części. Zachował się piec kaflowy – kafle malowane dekoracją przedstawiającą wici winnej latorośli.
Z tego pokoju przechodziło się do łazienki a z drugiej strony znajdował się gabinet pana domu a w nim wspaniały kominek z czarnego marmuru.
Na piętrze znajdowały się pokoje przeznaczone dla innych członków rodziny i gości. Wszystkie pokoje (na parterze i na piętrze) były pięknie ozdobione w stylu neogotyckim – stolarka boazeria, gzymsy itp. W chwili obecnej pomieszczenia na piętrze są wyłączone z użytkowania.
Pałac posiadał instalację centralnego ogrzewania początkowo nawiewną potem na początku XX wieku wprowadzono grzejniki.
Park otaczający pałac zajmuje około 9,00 ha. Jest to park w stylu angielskim przechodzący w park leśny. W parku znajdują się zabytkowe, unikalne chronione prawem drzewa. Z jednej strony pałacu znajduje się marmurowa fontanna a z drugiej strony dwa stawy oraz taras kwiatowy. Na jednym ze stawów jest wyspa z romantyczną grotą. Miejscowe podanie głosi, że w grocie była kaplica. Na terenie parku była, jeszcze paręnaście lat temu, bażanciarnia.
Bolesław Potockie to barwna postać. Jego życie rodzinne nie było wesołe, było wręcz tragiczne. Wcześnie zmarło mu dwóch braci. Sam wcześnie owdowiał. Ożenił się powtórnie.
Córka Bolesława z drugiej żony B. Potockiego słynna z urody Felicja oraz wnuk po pierwszej żonie Alfred Miączyński nawiązali romans. Wybuchł ogromny skandal. Zdradzony mąż Maciej Mielżyński zastrzelił ich oboje w pałacu w Dakowych Mokrych..
Za ten uczynek nie poniósł żadnej kary – sąd uniewinnił go ponieważ wystąpił w obronie honoru swojego i swojej rodziny.
Powstała legenda o CZARNEJ DAMIE, która błąka się nocami po Pałacu. Niektórzy z pracowników Ośrodka twierdzą, że widzieli ją jak nocami przechadza się po Pałacu.
W 1939 r. Będlewo było w rękach Elżbiety z Miączyńskich Ledóchowskiej.
W czasie wojny w Pałacu miał siedzibę komisarz Rzeszy ds. utrwalania narodowości niemieckiej.
Niemcy zamalowali polichromie w Sali rycerskiej oraz zniszczyli portrety królów polskich i wyposażenie pałacu.
Po wojnie majątek został przejęty przez skarb państwa. W Pałacu mieściły się różne szkoły w budynku stajni było kino. Następowały liczne przebudowy w Pałacu.
W 1976 r. zespół parkowo-pałacowy przejęła Polska Akademia Nauk z Poznania i działał on jako Ośrodek Pracy Twórczej.
Na przełomie lat 70 i 80-tych Pałac był remontowany przez Pracownie Konserwacji Zabytków. Odsłonięto polichromie, odgrzybiono, pokryto dach blachą miedzianą, itp.
W 1996 r. zespół Pałacowo-Parkowy przejmuje Instytut Matematyczny Polskiej Akademii Nauk.
Powstaje Ośrodek Konferencyjny i jego szybki rozwój.
W 1997 roku zostaje wybudowany budynek hotelowy, później powozownia (budynek z dużymi oknami) zaadoptowany na salę wykładową, wyjście na folwark (budynek z recepcją i wieżyczką – a w niej zachowany bijący na trwogę dzwon), oficyna dworska, stajnia (na wejściem głównym odrestaurowana głowa konia, zachowane drzwi), w której znajduje się kolejna sala wykładowa. Oczyszczono park i stawy.
Ośrodek pełni funkcję Matematycznego Centrum Badawczo-Konferencyjnego IM PAN. W Europie znajdują się tylko trzy takie ośrodki. Ośrodek w Będlewie jest największym z nich. W naszej bazie hotelowej może pomieścić się ponad 150 osób.
Nasz ośrodek odwiedziło wielu znamienitych matematyków, artystów, polityków i przedsiębiorców. Dzięki zaufaniu klientów organizujących w ośrodku różnego rodzaju spotkania historia dopisuje kolejne rozdziały…
Info z http://www.palacbedlewo.pl/
Comments