Rok 1780
PAŁAC KAMIENIEC POWSTAJE Z KOŃCEM XVIII STULECIA
Hrabia von Hartig, ówczesny właściciel dóbr kamienieckich wznosi niewielki barokowy pałac. Budynek powstaje na planie prostokąta z wysuniętymi ryzalitami w kierunku północnym i południowym i jest przykryty mansardowym dachem. Od strony południowej pałacu znajdował się niewielki ogród ozdobno-użytkowy, który otoczono kamiennym murem.
Rok 1782
Pałac w Kamieńcu przechodzi w ręce rodu von Mutius, z którego inicjatywy na północ od pałacu założono kamieniołom wapienia i wzniesiono piec do jego wypalania. Od 1830 r. jako właściciel pałacu wymieniany jest pastor Karl Eduard Grandke. Być może to od jego nazwiska pochodzą inicjały EG, które odkryliśmy na kamieniu węgielnym pod elewacją? Po pastorze pałac dziedziczy jego żona Konstancja Luiza von Mobius. Od 1861 r. właścicielem rezydencji jest z kolei rodzina hrabiów von Ohlen und Adlerskron.
Rok 1881
Majątek kupuje baron Artur von Seherr-Thoss, pan na Dobromierzu. Szukał miejsca na rodzinną siedzibę dla siebie i swojej świeżo poślubionej Clary. Gdy ujrzał Kamieniec, nie miał wątpliwości: - Klarciu, tu jest pięknie! Zostajemy – wyrzekł do żony i zapłacił za pałac, a dwa lata później zlecił jego przebudowę i modernizację folwarku. Barokowy pałac został wówczas powiększony o północne, eklektyczne skrzydło, a wejście do niego oprawione w portal z piaskowca, zwieńczony kartuszem herbowym. Artur i Clara nie doczekają się niestety dzieci. Po ich śmierci majątek zostaje podzielony między bratanka Artura – Joachima i jego dwóch synów: Erwina i Friedricha Artura.
Lata 1883-1945
Barokowy ogród użytkowo-ozdobny staje się ogrodem krajobrazowym. Właściciele pałacu bardzo o niego dbają, stale go udoskonalając i czyniąc z niego swoją prywatną oazę. „Na ziemi rozpościerały się tam kolorowe dywany wiosennych kwiatów, tworząc cudowne zestawienie kolorów” – pisze wówczas o ogrodzie opiekująca się nim Andrea-Margot v. Scherr-Thoss, żona Joachima. Na jego skraju staje herbaciarnia. Jednocześnie w kamienieckim folwarku rozwija się uprawa owoców i zbóż, sprzedawanych w okolicznych miasteczkach i uzdrowiskach.
Lata 1946-2009
Pałac i jego zabudowania folwarczne pełnią funkcje mieszkalno-użytkowe, a to mocno się na nich odbija. Budynki nie są remontowane, pomieszczenia są dzielone na mniejsze, a na parterze zabytku składowane są nawozy… W 2004 r. pałac opuszczają ostatni mieszkańcy, ale to nie oznacza poprawy jego losu. Szybko pojawiają się tam wandale i złodzieje, którzy wypruwają ze ścian instalacje, zaśmiecają pałac, kradną i niszczą elementy jego wyposażenia i obsmarowują ściany graffiti.
Rok 2009
Nowi właściciele pałacu zaczynają remont zrujnowanego zabytku. Najpierw jednak budynek pałacu, dawne zabudowania folwarczne i przypałacowy ogród stają się przedmiotem specjalistycznych opracowań, a także opasłych projektów budowlanych i wykonawczych.
Rok 2014
Remont i prace konserwatorskie w pałacu dobiegają końca, przywracając wnętrzom zabytku dawny blask. Wkrótce też na postawie historycznej dokumentacji i szczegółowych analiz powstaje projekt rekonstrukcji i rozbudowy przypałacowego ogrodu. Dzięki temu udaje się nam nie tylko odtworzyć ogród historyczny, ale także powiększyć go o część południową i północną na dawnym dziedzińcu folwarcznym.
Info: https://www.palackamieniec.p
Comments