Międzyrzecki Rejon Umocniony – a właściwie z niemieckiego Front Ufortyfikowany Łuku Odry i Warty (Festungsfront Oder-Warthe Bogen) – jako jeden z największych założeń obronnych w Europie, stanowi doskonały przykład niemieckiej sztuki fortyfikacyjnej lat 30-tych XX wieku. Współcześnie udostępniony do zwiedzania stanowi największą atrakcję turystyczną Ziemi Lubuskiej.
W dzisiejszych czasach mroczne zakamarki MRU stały się idealnym miejscem schronienia dla nietoperzy, uwielbiających warunki panujące w podziemiach systemu – stała temperatura 8-10 stopni, niezmienna wilgotność oraz mrok. Przyciąga to co zimę ok. 35 000 „latających myszy”. Właśnie ze względu na ochronę przesypiających zimę nietoperzy większość podziemnych tuneli udostępniona jest turystom tylko w okresie letnim – od kwietnia do października.
Podziemia, prócz niewielkich skrzydlatych stworzeń kryją także mnóstwo tajemnic, w dużej części zgłębionych przez naszych przewodników. To od nich można usłyszeć więcej szczegółów dotyczących niesamowitej historii tego praktycznie nie wykorzystanego systemu.
Rozpoczyna się ona już po I Wojnie Światowej, kiedy to osłabione wojną Niemcy zaczęły snuć pierwsze plany dotyczące fortyfikacji na – dzisiaj już – naszych terenach.
Po dojściu do władzy Hitlera plany fortyfikacji zostały rozbudowane do 3 ogromnych systemów broniących wschodnich granic Niemiec. W latach 1934-1938 na północ od Warty budowany był Wał Pomorski (Pommernstellung), na południu Umocnienia Odry (Oderstellung), a w centralnej części, pomiędzy Wartą i Odrą – Ufortyfikowany Łuk Odry i Warty (Festungsfront Oder-Warthe Bogen – OWB), po wojnie przemianowany na Międzyrzecki Rejon Umocniony.
Na MRU, oprócz ok. 300 obiektów naziemnych, miała powstać także ogromna podziemna sieć korytarzy. Plan ten zrealizowano w niewielkim stopniu – powstało ok. 30 km tuneli oraz około 100 obiektów naziemnych.
W 1938 r. do przerwania budowy umocnień zmusiła Hitlera zmiana strategii – planował on już atak, a nie obronę przed Polską.
Comments