Pałac fabrykancki w Ołdrzychowicach Kłodzkich to przykład późnego, śląskiego neoklasycyzmu. Historia Drugi pałac w Ołdrzychowicach Kłodzkich, obok → pałacu przy ul. Polnej związany był z przędzalnią bawełny zbudowaną tu w 1822 r. przez Hermanna Dietricha Lindheima.
Został wzniesiony w 1844 r. na terenie niedużych dóbr, przy wjeździe na teren przędzalni. Zbudowano go w duchu późnej fazy śląskiego neoklasycyzmu, i jest to główny korpus obecnego budynku. Pałac ten wraz z dobrami i przędzalnią sprzedali po 1860 r. synowie Hermanna Dietricha Lindheima. Kupił je finansista ich ojca, bankier Friedrich Edouard von Löbbecke z Wrocławia, który wraz z hrabią von Oppersdorf prowadził przędzalnię dalej.
W latach 70. XIX w. pałac rozbudowano od pd.-zach. o krótki człon z wieżą, do którego dostawiono cofnięte, dwutraktowe skrzydło zachodnie. Tę nową część budynku wzniesiono w stylu historyzmu w połączeniu neorenesansu z neobarokiem i z neoklasycyzmem. Ostatecznie pałac przeszedł w posiadanie hrabiów von Oppersdorf.
W 1929 r. został sprzedany siostrom Franciszkankom Szpitalnym.
Jeszcze przed 1945 r. główny korpus pałacu rozbudowano od pn. o 1/3. Dalszej rozbudowy pałacu dokonano w latach 70. XX w. Poszerzono skrzydło zach. i nadbudowane facjaty w jego dachu.
W 2018 został gruntownie wyremontowany i przeznaczony na Dom rekolekcyjno wypoczynkowy tak dla Sióstr jak i dla osób świeckich.
Opis Pałac murowany, tynkowany. Jego główny korpus na planie wydłużonego prostokąta, dwukondygnacjowy, nakryty wysokim dachem czterospadowym. Fasada ze środkowym trójosiowym ryzalitem pozornym, w osi zagłębiona. Poprzedzona portykiem z jońskimi kolumnami wspierającymi balkon przed płytką loggią na piętrze. Układ otworów komponowany. Fasada z boniowanym cokołem, dzielona jońskimi pilastrami wspierającymi profilowane belkowanie. Środkowy ryzalit pozorny zwieńczony spłaszczonym, trójkątnym, obramionym szczytem z termalnym oknem w polu, wypełnionym promieniście ułożonymi szczeblinami. Od pd.-zach. dobudowany do korpusu pałacu krótki człon z wieżą. Wieża dwu- i półkondygnacjowa, czworoboczna z oknami w uszakowych obramieniach w formie litery T. Jej naroża podkreślone rytym w tynku przemiennym boniowaniem. Na nim oparte gładkie belkowanie z profilowanym gzymsem na kroksztynach. Powyżej wąska, górna kondygnacja wieży z okulusami, ożywiona rytą w tynku tablaturą i zwieńczona wąskim profilowanym gzymsem koronującym. Wieża nakryta wysokim, czterospadowym dachem (siodłowym) z kutym grzebieniem. Sąsiadująca z wieżą część nowego członu budynku dzielona częściowo kanelowanymi pilastrami z uproszczonymi głowicami wspierającymi belkowanie koronujące. Okna w uszakowych obramieniach w formie litery T. Wysokie, ozdobne kominy wyprowadzone ponad dach. Skrzydło zach. znacznie przebudowane. Zachowany wystrój jego elewacji frontowej złożony z: gzymsowań i prostych, profilowanych obramień okien, w przyziemiu zaopatrzonych w odcinki nadokiennych gzymsów. Zabytek dostępny przez cały rok, możliwość obejrzenia tylko z zewnątrz.
Info z https://zabytek.pl/
Comentarios