We wsi Szklary Górne znajdują się zabytkowe obiekty. Jednym z nim jest pałac wraz z parkiem. W pierwszym ćwierćwieczu XVIII wieku na miejscu renesansowego dworu, otoczonego szeroką czworoboczną fosą został wzniesiony barokowy pałac. Przed nim znajdował się dziedziniec ujęty na bokach w dwa budynki bramne. Główny wjazd do rezydencji prowadził od wschodu przez bramę i kamienny most przerzucony fosą. Powstał wówczas dwuboczny budynek złożony na planie wydłużonego prostokąta, którego zwartą kubiczną bryłę przykryto łamanym dachem mansardowym. W gzymsie głównym, nad wejściem balkonowym, umieszczono wspaniale dekorowany kartusz z herbami rodzinnymi Bellestremów. Po zachodniej stronie pałacu założony został, prawdopodobnie w okresie jego budowy, ogród ozdobny, któremu nadano regularny prostokątny plan.
W części centralnej ogrodu umieszczona została fontanna o planie treflowym. Prawdopodobnie zarówno fontanna, jak i dwie rzeźby ustawione w pewnym oddaleniu na bokach tarasu mogły pochodzić z drugiej połowy XVIII wieku.
Z kart historycznych wsi Szklary Górne odnotowano, że w 1711 roku, generał kawalerii pruskiej, hrabia Hantoi podjął trud budowy siedziby rodowej. Wykorzystano wcześniejszą lokalizację rycerskiego założenia zamkowego. Pałac został oddany do użytku w 1720 roku. W XIX wieku właścicielem zamku i założeń parkowych oraz rozległego majątku ziemskiego był hrabiowski ród Valentina Bellestrema.
W 1899 roku spadek po ojcu przejął hr. Mikołaj Bellestrem, dokonując licznych przeróbek w pałacu, stawiając nowe konstrukcje. Dwa wielkie skrzydła boczne zamku zostały na nowo zbudowane w 1901 roku, a środkowy dziedziniec tak zintegrowany, że powstała jedna budowlana całość. Ta wspaniała budowla zyskała w 1908 roku dzięki położonej blisko herbaciarni z rozprzestrzeniającymi się grządkami różanymi i placem tenisowym doskonałe warunki do wypoczynku. Wypoczynkowi sprzyjał 8-hektarowy park z wielkimi dębami, platanami i sadzawką z liliami wodnymi.
W 1900 roku, w wyniku rozbudowy pałacu dokonano szeregu zmian w otoczeniu rezydencji. Zasypano fosę oraz zlikwidowano mosty. Od frontu wzniesiono rampę dojazdową z balustradą, na której postawiono dwa charakterystyczne lwy. Po jej bokach powstały gazony obsadzone drzewami i krzewami. W 1910 roku do pałacu dobudowano dwa symetryczne skrajne skrzydła.
Po II wojnie światowej pałac przez wiele lat zamieszkiwany był przez pracowników miejscowego PGR. W latach 1973-1983 mieścił się w nim Zakład Poprawczy Ministerstwa Sprawiedliwości. Od dnia 1 stycznia 1984 roku do dnia dzisiejszego w pałacu funkcjonuje Ośrodek Szkolno-Wychowawczy.
Po południowej stronie pałacu i ogrodu ozdobnego znajduje się park typu krajobrazowego z elementami romantycznymi, który genezą swą może sięgać I połowy XIX wieku. Do założenia parku wykorzystane zostały rozległe łęgi porośnięte dębami, rozciągające się w południowej stronie ogrodu ozdobnego.
W północno-wschodniej części parku znajduje się duża polana. Zielona wysepka parkowa ukształtowana została w dawnym miejscu ogrodów gospodarczych, które od południa mogły przylegać do ogrodu ozdobnego. Istotnym elementem kompozycji założenia parkowego jest ozdobny staw, zasilany wodą płynącą rowem, formowanym na podobieństwo strumienia.
Z licznych niegdyś elementów architektury ogrodowej zachowały się ruiny wzniesionego około 1720 roku pawilonu z ciekawą kolumnadą i pięknymi figlarnymi rzeźbami z piaskowca. W roku 1900 wraz z rozbudową pałacu przekształcono również ogród ozdobny. Po bokach pawilonu krytego kopułą (rozebraną w 1971 roku) umieszczono na cokołach, po dwie z każdej strony, rzeźby uosabiające cztery pory roku.
Dzisiejsza rola parku związana jest ze specyfiką funkcjonowania Ośrodka Szkolno-Wychowawczego
INFO Z : http://www.parki.org.pl/parki-wiejskie/
Comments