Nysa - Fort wodny

Lokalizacja

Park Miejski Historia Fort Blockhauzschanze , znany obecnie jako Fort nad Bielawką, Fort Blockhaus lub Fort Wodny zbudowany został przez Austriaków w 1741 r. tuż przed oblężeniem i zdobyciem Nysy przez Prusaków. Najpierw służył jako wysunięty przed front umocnień twierdzy prosty szaniec palisadowy, otoczony wodą. W 1745 r. obiekt ten został przebudowany na fort wodny o formie lunety.

Remontowany tuż przed oblężeniem w 1807 r. Po dramatycznej obronie i zdobyciu przez Wirtemberczyków zniszczony w maju tego samego roku. W 1809 r. został odbudowany od nowa przez kapitana inżynierii Schultza II. Wzmocniony w 1810 r. Przebudowywany w latach 1830-1850. W latach 1878-1880 przebudowany został ostatecznie na jednowałowy fort piechoty i artylerii. Od 1910 r. fort przeznaczono na magazyny amunicji. Opis W obecnym stanie (po przebudowie 1878-80) otoczony fosą i ziemnym wałem bez murowanego oskarpowania fort ma zarys pięciobocznej lunety z dostawioną na prawym barku baterią przylegającą. W projekcie z 1878 r. przewidziano dodatkowo wysunięte stanowiska artylerii, którego śladem może byś obecna wysepka na fosie.

Wcześniejszy zarys dzieła zachował się w kształcie rozległej fosy- stawu. Ze wcześniejszej fazy zachował się centralnie zlokalizowany na majdanie kamienny fundament blokhauzu. Pod prawym wałem czoła zlokalizowano ceglany schron główny złożony z czterech izb żołnierskich z wydzieloną kuchnia, flankowaną na lewym skrzydle blokiem trzytraktowego i trzypoziomowego magazynu amunicji, prochowni i laboratorium a na prawym skrzydle magazynu amunicji strzeleckiej z umieszczonym pod nim schronem windy artyleryjskiej. Na wałach, pomiędzy platformami dla artylerii, zlokalizowano 3 jednoprzestrzenne remizowe schrony trawersów a w zakończeniu wielkiej poprzecznicy oddzielającej majdan od baterii przylegającej usytuowano schron latryno wy. Dojazd od szyj i fortu zamyka brama z kratą forteczną.

Galeria czerwiec 2010