Z A M E K
Przebywając u nas warto sobie uświadomić, że mury te są niemymi świadkami wielu interesujących wydarzeń na przestrzeni wieków, a duch tamtych czasów czai się w wielu miejscach. Historia Zamku Otmuchowskiego rozpoczyna się w pierwszej połowie XII wieku, kiedy to papież Hardian nadaje ziemię otmuchowską wraz z zamkiem we władanie biskupom wrocławskim. To dzięki ich interesom i inicjatywie zamek ulegał przeobrażeniom i rozbudowie. Istnienie zamku poświadczają także dokumenty, jeden z 1245 roku, drugi zaś z 1261 roku, gdzie wymieniono budowlę jako castrum i wspomniano o obecności kasztelana. Na podstawie relacji kronikarza Jana Długosza o najeździe Mongołów na Otmuchów, można przypuszczać, że zamek mógł być w 1241 roku zniszczony. W drugiej połowie XIII wieku budowla ta musiała pełnić ważną funkcję obronną, skoro tutaj właśnie schronił się biskup wrocławski Tomasz II w czasie jego konfliktu z księciem śląskim Henrykiem IV Probusem. W czasie tego historycznego wydarzenia zamek został ostatecznie zdobyty przez Henryka IV Probusa jednak doszło wtedy do jego kolejnego zniszczenia, a nawet zasypania fos.
Z czasem zamek został odbudowany (1295) . Nową kartę w dziejach średniowiecznego zamku otwiera osoba biskupa wrocławskiego Przecława z Pogorzeli, który wybrał Otmuchów na siedzibę księstwa biskupiego. Z tej przyczyny rozbudowano zamek przeznaczając go również na cele dworskie. Ponieważ w zamku biskupi przechowywali swoje skarby, pieniądze i kosztowności był tu skarbiec i to właśnie stało się powodem jego nowego dramatu. Husyci przybyli na te ziemie w roku 1428 zniszczyli i zrabowali miasto, a dwa lata później (1430) ich celem stał się zamek. Jego zdobycie wbrew przewidywaniom husytów okazało się bardzo proste za sprawą tchórzliwego dowódcy zamku, który oddał im go za pieniądze w zamian za swobodne opuszczenie go przez załogę. Wkrótce jednak został schwytany, a jego głowa po uderzeniu katowskiego miecza, spadła na wrocławskim rynku. Tymczasem husyci ciesząc się z posiadania zamku, przeprowadzili prace wzmacniające jego funkcję obronną. Ale niebawem doceniając jego strategiczne położenie i mając świadomość jakie znaczenie ma dla kapituły biskupiej postanowili na tym zarobić. Zgodzili się opuścić zamek za kwotę 1100 kup czeskich groszy, żądając jednocześnie od kapituły zburzenia budowli. Sprawa stała się tak głośna, że doszła aż do cesarza, który sprzeciwił się warunkom stawianym przez husytów. Ci jednak szturmem ponownie zajęli zamek (4 kwietnia 1443 r.) i jak na ironię skorzystali na tym ponieważ ostatecznie za opuszczenie przez nich zamku biskup Konrad musiał wypłacić im 2000 węgierskich złotych guldenów. W latach 1484 - 1485 kolejny władca księstwa biskupiego Jan IV Roch przeprowadził przebudowę obiektu.
Owe prace były ostatnimi w średniowieczu. Budowla została tak zaplanowana, że spełniała wszystkie zadania obronne. Dalej znajdowała się w niej siedziba biskupia. Wspaniałe czasy przyniosła zamkowi działalność biskupa wrocławskiego Andrzeja Jerina (1585-1596) znanego mecenasa sztuki na Śląsku. Jego ambicją stało się uczynienie z zamku prawdziwej renesansowej rezydencji. Odbudował jedno skrzydło, podwyższył kondygnację, ozdobił sgraffitami elewacje, przebudował wnętrza wprowadzając modne wówczas stropy kasetonowe. Właściwie całkowicie przekształcił średniowieczną budowlę nadając całości renesansowy garnitur. Istniejącym do dziś śladem tamtego okresu są resztki sgraffita oraz zachowane obramienia okienne zdobione motywami roślinnymi i zwierząt. Zachowała się również ścienna dekoracja na zachodniej stronie przedstawiająca ozdobny kartusz herbowy Jerina.
więcej info na -> http://zamek.otmuchow.pl/index.php?lng=pl&id=3
K O Ś C I Ó Ł
Otmuchowie w 1235r. istniał kościół pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela. W 1261r. po raz pierwszy wspomina się o kościele pod wezwaniem św. Mikołaja. W latach 1428-1430 na skutek najazdów Husytów i Mongołów kościół poważnie ucierpiał, a w 1435 roku został on rozebrany. W 1466r. zbudowano trzeci kościół, który w 1490 roku musiano zburzyć z powodów konstrukcyjnych. Miasto ucierpiało z powodu najazdów Tatarów, Mongołów, wojen husyckich, napięć religijnych, zarazy oraz wojny 30-to letniej. Pod koniec XVII w. postanowiono wybudować nowy kościół.21.10.1691 biskup Franciszek Ludwik położył kamień węgielny pod obecny kościół. Do budowy kościoła zatrudniono: Jana Piotra Doblera architekta, mistrza budowlanego z Nysy, Jakuba Tozera z Insbruka, który był nadwornym budowniczym podmistrzem oraz cieślę Kasnera z Nysy. Biskup przekazał roboty kamieniarskie do wykonania mistrzowi Wencel Leder, który był mieszkańcem Otmuchowa. Wygląd zewnętrzny:
Imponująca z daleka widoczna fasada wsparta jest na dwóch wieżach, które mają po 47 metrów wysokości. Można rozpoznać trzy kondygnacje za każdym razem zakończone gzymsem. Widoczna jest również struktura pionowa podkreślona dwoma pilastami, które kończą się pełnym, płaskim półkulistym łukiem. Na tym właśnie łuku znajduje się figura św. Mikołaja błogosławiącego miasto i okolice. Podobny łuk znajduje się ponad dolną kondygnacją, umieszczony nad owalnym oknem, które znajduje się powyżej rozległego, głównego wejścia. Portal główny został obramowany dwoma korynckimi kolumnami przez Wencela Ledera. Nad tymi kolumnami umieszczono herb biskupa Franciszka Ludwika i kamienną płytę, na której wypisano fundatorów i budowniczych tego oto kościoła.
Comments