Rysiowice

Zespół:zespół pałacowy, XVIII-XIX w.

Obiekt:pałac, nr rej.: 1963/72 z 15.11.1972

Park:nr rej.: 44/48 z 9.09.1948 oraz 125/85 z 8.05.1985

Stan obecny

Własność prywatna Zdzisława Korycińskiego, po uzgodnieniu telefonicznym możliwość zwiedzenia. Serdeczne podziękowanie p. Zdzisławowi Korycińskiemu za poświęcony czas, informacje oraz możliwość zrobienia zdjęć. Historia Rysiowice jako miejscowość już od lat 20. XIX w. należały do klucza rodziny von Ingenheim- najmożniejszej i największej rodziny na Śląsku, skoligaconej bezpośrednio z rodziną cesarską. Ok. 1881 r. Konstancja Róża von Ingenheim ufundowała tu pałac, który swym wyglądem nasuwał skojarzenia z zamkami nad Loarą (część źródeł podaje za budowniczego Franza von Ingenhein). Architekt zapewne wywodził się ze szkoły architektury charakterystycznej dla Berlina.

Pałac musiał być spory by pomieścić jedną z wspanialszych kolekcji dzieł sztuki na Śląsku, na którą składały się m.in. Madonna Botticellego, Madonna Fra Filippo Lippi, kilka obrazów niemieckich malarzy, np. Antona Kocha i Martina von Rohdena oraz biblioteka licząca 37 tysięcy książek i kolekcja starożytności - ponad 130 rzeźb, waz, figurek. W 1939r. , wraz z wybuchem wojny wymienione obrazy zostały zdeponowane w muzeum we Wrocławiu. Ta część kolekcji miała szczęście, bo pomimo wielokrotnej zmiany składowania przeżyła wojenną zawieruchę i przejęcie jej przez polskich muzealników w 1945r. uratowało obrazy przed zniszczeniem czy zaginięciem. Niestety reszta kolekcji co jakiś czas odnajduje się na amerykańskich aukcjach sztuki lub zaginęła bez echa, zupełnym przypadkiem odnalazł się zapis nutowy i list Jana Sebastiana Bacha- element biblioteki rysiowickiej, która w całości po prostu zniknęła.

Najsłynniejszy obraz z tej kolekcji- Madonna z Dzieciątkiem, św. Janem Chrzcicielem i Aniołem autorstwa Botticellego znajduje się w Muzeum Narodowym w Warszawie. Po wojnie majątek w Rysiowicach upaństwowiono i przekazano PGR, co wyjątkowo nie zakończyło się tragedią dla pałacu gdyż inwentaryzacja z 1976r. wykazała oryginalne, bogato rzeźbione boazerie ścienne, neorenesansowe portale, piece, lustra, witraże, a nawet część mebli. Niestety dobra te przeszły w ręce Okręgowej Stacji Hodowli Zwierząt w Karczowie, która w stosunkowo krótkim czasie zdewastowała wnętrza pałacu. W 1983r. podupadający budynek zakupił Zdzisław Koryciński i od tego czasu powoli acz sukcesywnie przywraca on piękny charakter budowli.

Opis

Neorenesansowy pałac z ok. 1881r. Budynek zbudowano w stylu neorenesansu niemieckiego z domieszką wpływów włoskich i francuskich. Wzniesiono go na planie prostokąta, posiada cztery skrzydła zamykające niewielki dziedziniec. Materiałem budulcowym jest cegła i kamień, fasada budowli jest otynkowana, bogato boniowana. Skrzydła budynku są dwukondygnacyjne, dach wysoki, czterospadowy z facjatkami. Obiekt posiada liczne wieżyczki, szczyty, dwie okrągłe baszty w narożnikach i wykusze. Elewacja jest bogato zdobiona poprzez wydatne gzymsy, portale i opaski okien. Nad drzwiami wejściowymi znajduje się portal, a wyżej kartusz herbowy z sentencją rodową ? Deo fidens fronte serena?.

Park

Niewielki park krajobrazowy z fontanną (nieczynną) w centralnym punkcie. Inne Mauzoleum z przełomu XVIII i XIX w., nr rej.: 1963/72 z 15.11.1972 Mauzoleum jest zrujnowane przez powojennych poszukiwaczy skarbów.

Galeria lipiec 2010