Zespół:pałacowy, XVIII-XX w.,
nr rej.: 1018/65 z 8.05.1965
Park:nr rej.: 108/84 z 28.05.1984
Nazwa Tułowice (Tillowitz) pochodzi od imienia Tilo. W XVI wieku Mikołaj Dobiszowski przekazał majątek swojemu synowi Zygmuntowi. Córka jego Florentyna wyszła za mąż za Fryderyka von Nawój, który w 1572 sprzedał Tułowice Janowi Ponge von Baumgarten. W 1577 roku posiadłość Tułowice nabył Jan Pückler z Łagiewnik (†1583).
Syn Jana Henryk ożenił się z Katarzyną von Frankenberg. W związku z tym już od tego czasu von Frankenbergowie są związani z historią posiadłości ziemskiej Tułowice. Kolejnymi właścicielami Tułowic byli: Henryk von Pückler - do roku 1596, hrabia Henryk Dreske, Krzysztof Świetlik von Getäß (nabył za 16 000 talarów), Polirena von Zierotin (ten dokupił majątek w Ligocie). W 1630 roku Tułowice przejął biskup Olmitz Franciszek książę von Duttrischten. Po 1636 roku Tułowice wraz z Niemodlinem znów stały się posiadłością Bernarda von Zierotin, który był rektorem pruskiego uniwersytetu. Kolejnymi właścicielamiem byli: syn Bernarda Zygfryd Erdmanz von Zierotin (do 1708 r.), Karol Henryk, Franciszek Ludwik (do 1755 r.).
W 1794 roku posiadłości Tułowice w drodze spadku przeszły w ręce hrabiego Ludwika Praschmy. Tenże sprowadził architekta i trzykrotnie powiększył tułowicki zamek - do starej podłużnej budowli dobudował dwa skrzydła i całość otrzymała kształt podkowy. Trzy klatki schodowe wybudowano z marmuru, wszelkie korytarze, ganki, kaplica zamkowa, grobowiec rodzinny zostały też wyłożone marmurowymi płytami, co w ówczesnych czasach było luksusem. Gospodarstwo rolno-zwierzęce, które dotychczas mieściło się do zamku przeniesiono do Ligoty.
Na skutek zadłużenia posiadłość przeszła w posiadanie Księstwa Raciborskiego. W czerwcu 1835 roku hrabia Ernest von Frankenberg za 235 400 talarów odzyskał posiadłość Tułowice - "najpiękniejszą posiadłość tej ziemi". 19 lipca 1835 roku hrabia Ernest von Frankenberg wraz z żoną i synem Fredem zamieszkali w tułowickim zamku.
Pałac był urządzony przez Ernesta von Frankenberga. Na pierwszym piętrze urządzono palarnię, na ścianach namalowano drzewo genealogiczne, położono parkiety oraz zrobiono ogrzewanie. W pokojach powieszono trofea myśliwskie, broń myśliwską, posągi egipskie oraz wazony greckie i włoskie. W salonie wisiały portrety cesarz i Bismarka z ich własnoręcznymi podpisami. Sprowadzono nowe urządzenia łazienkowe, jadalnia otrzymała nową boazerię z umieszczonymi w niej widokami, a ozdobą ścian stały się poroża jeleni.
W 1874 r. odnowiono kaplicę zamkową - biały ołtarz z pozłoceniami, na ścianach umieszczono obrazy ze Starego i Nowego Testamentu.
W tym czasie wybudowano też nową wieżę zamkową i taras widokowy na park. Wybudowano marmurową ławkę, a w drzwiach umieszczono herb Frankenbergów. Po śmierci Fryderyka rządy pełnił jego syn Konrad.
Rząd hitlerowski skonfiskował majątek, a pałac zakupił kupiec z Opola zmieniając go na mieszkania lokatorskie. W części pałacu w 1937 roku utworzono Ośrodek Szkoleniowy Leśny czynny od 15.01.1945 roku. Po wyzwoleniu zamek przeszedł pod opiekę Nadleśnictwa. Utworzono w nim biuro, magazyny i stajnie.
W 1948 r. w budynku otwarto Ośrodek Szkolenia Robotników Leśnych w Tułowicach szkolący robotników na trzy- i czterotygodniowych kursach. Organizatorem i kierownikiem Ośrodka był wówczas Czesław Welcer, a w pracy mu towarzyszyli mgr.inż. Zbigniew Opałek (wykładowca) i Antoni Drożdziak (instruktor). Lata 50-te to okres w którym adoptowano na potrzeby szkoleniowe cały budynek, rozmieszczono warsztaty, powiększono internat. Kolejnymi kierownikami Ośrodka byli: IX 1952 - X 1953 - Jerzy Ziemiński, XI 1953 - III 1954 - Józef Szkutnicki, od IV 1954 - Saturnin Klimkiewicz. Powiększyła się również kadra nauczycielska: Zbigniew Opałek, Alfons Moszyński, Kazimierz Moll, Antoni Drożdziak. Od 1 IX 1956 Ośrodkiem kierował Henryk Plaum.
Od 1 IX 1957 r. Ministerstwo Leśnictwa tworzy w Państwowym Leśnym Ośrodku Szkoleniowym w Tułowicach filię Technikum Leśnego w Brynku dla prowadzenia 2-letniego kursu dla zdemobilizowanych oficerów Wojska Polskiego z zakresu technikum leśnego.
We wrześniu 1958 r. Ministerstwo tworzy tu Państwową Leśną Szkołę Techniczną w Tułowicach, która w dalszym ciągu jest filią szkoły w Brynku.
Od 1 IX 1959 r. - po ukończeniu szkolenia oficerów - zlikwidowany zostaje Państwowy Leśny Ośrodek Szkoleniowy. W jego miejsce powstaje Państwowa Leśna Szkoła Techniczna w Tułowicach jako dwuletnia szkoła zawodowa dla absolwentów liseów ogólnokształcących. Była to jedyna taka szkoła w kraju. Szkoła ta prowadziła swą działalność przez 13 lat - do VI 1971 r. Jej dyrektorem i organizatorem był Kazimierz Kolber, zaś funkcję kierownika interenatu pełnił Kazimierz Moll. Dla potrzeb szkoły adoptowano wówczas dawne stajnie i magazyny zamieniając je na pawilon szkolny.
W 1962 r. Ministerstwo - obok PLST - powołuje również Technikum Leśne dla młodzieży ze szkół podstawowych o 5-cio letnim okresie nauczania (w latach 1967-72 czteroletnie). W latach 1965-67 działa Zaoczne Technikum Leśne dla pracowników OZLP w Katowicach i Opolu. W latach 1973-76 działa Leśna Zasadnicza Szkoła Zawodowa.
Obecnie budynek po dawnej posiadłości rodziny Frankenberg pełni funkcję internatu przy Technikum Leśnym w Tułowicach. Odremontowane pokoje służą za sale sypialne, w dawnej kaplicy zamkowej mieści się sala cichej nauki, a w dawnych pomieszczeniach służących do urządzania balów młodzież ma sale bilardowe i tenisowe. W dolnej części znajdują się pomieszczenia kuchenne, jadalnia, sala wyposażona w pomoce do nauki. W miejscu dawnych grobowców (w piwnicy) znajduje się siłownia. Obok internatu znajdują się obiekty sportowe - boiska, kort tenisowy, a obecnie trwa budowa hali sportowej z krytym basenem.
Info z : http://www.polskiezabytki.pl / http://www.kaem.republika.pl/
Commentaires