W zabytku mieści się dom pomocy społecznej, więc zwiedzanie jest utrudnione. Można jednak obejrzeć z zewnątrz i wejść na teren parku.
Pałac w Białaczowie zaczęto wznosić w 1797 roku dla Stanisława Małachowskiego. Projektantem był Jakub Kubicki. Następnie rezydencja przeszła w ręce brata Stanisława-Antoniego Małachowskiego. Kolejnym właścicielem został Ludwik Małachowski, syn Antoniego. Nie zostawił on po sobie męskiego potomstwa, a jedynie trzy córki (Hortensję, Taidę i Stefanię). Najstarsza z nich, Hortensja z tych samych powodów co Antoni zapisała majątek swemu siostrzencowi (a zarazem synowi Stefani), Ludwikowi Hrabiemu Broel-Plater. Od tego momentu, aż do roku 1944 pałac był w posiadaniu właścicieli o tym nazwisku.
Następnie majątek należał do hrabiego Zygmunta. Miał on ośmioro dzieci. To było pokolenie, z którego pochodzili ostatni właściciele rezydencji. Wspomniany wcześniej Ludwik po pięcioletniej niewoli niemieckiej wstąpił do armii Pattona. Zmarł w roku 1946 w Loreto we Włoszech. Ciekawostką jest, że jedna z córek ostatniego właściciela majątku, hrabiego Zygmunta (Anna) wyszła za mąż za Jana Ostrowskiego. Był on właścicielem Ujazdu i Tomaszowa Mazowieckiego.
Obiekt złożony jest z budynku głównego, oraz połączonych z nim dwóch ćwierćkolistych galerii. Jedna z nich (wschodnia) łączy się z pawilonem. Drugi nie dotrwał do naszych czasów (?). Na uwagę zasługują wnętrza pałacu. Zachowały się bogate dekoracje malarskie i stiukowe. Reprezentacyjne sale wzorowano na warszawskich łazienkach. W skład zespołu wchodzą również oficyny, ruiny oranżerii, oraz elementy w parku: romantyczne ruiny, kamienne ławy, posągi, itp. Park ma metrykę piętnastowieczną. Założony został przez Odrowążów. Jeszcze dziś, na wyspie otoczonej fosą, odnaleźć można pozostałości ich dawnej rezydencji.
więcej na http://www.zamkilodzkie.pl/pliki/bialacz.htm
Comentarios